Όλοι σε ολόκληρο τον πλανήτη γνωρίζουμε το περίφημο Θέατρο της Επιδαύρου. Πολλοί λιγότεροι όμως γνωρίζουμε ότι το Θέατρο αυτό είναι μέρος του θεραπευτηρίου του Ασκληπιείου. Σε αυτό το εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο, η ολιστική θεραπεία είχε ξεκινήσει χιλιάδες χρόνια πριν το σήμερα. Έπρεπε να θεραπευτεί και η ψυχή απ' τον πόνο που πέρασε το σαρκίο που την φιλοξενεί, σκέφτηκαν και έφτιαξαν το πανέμορφο αυτό μνημείο με την εξαιρετική μάλιστα ακουστική! Μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν μάλιστα ασθενείς από όλο τον κόσμο κοιμόντουσαν στον χώρο του Ασκληπιείου για θεραπεία!
Αυτά σκεφτόμουν το καλοκαίρι του 2016, καθισμένη σε τραπεζάκι κυλικείου Δημοσίου νοσοκομείου της Αθήνας που όπως πολλοί πρίν και μετά από εμένα αν αναγκαστήκαμε να παραμείνουμε για θεραπεία δικών μας ανθρώπων ή δική μας, ενώ την ίδια στιγμή ένας αρουραίος έκανε την εμφάνιση του κάτω απ'το διπλανό τραπέζι! "Τυχεροί" που δεν χρειάζεται να φέρουμε δικά μας σεντόνια και φάρμακα έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται.
Και ενώ οι πρόγονοί μας έδιναν τόσο μεγάλη σημασία στην ολιστική αντιμετώπιση των ασθενειών οι σημερινοί πολιτικοί μέσω των αποφάσεων που λαμβάνουν μας δείχνουν ότι δεν σέβονται καθόλου τον πολίτη ειδικά όταν νοσεί αφού σε ένα τόσο εφτελές σύστημα υγείας μιλούν για "συγχωνεύσεις". Τι ακριβώς θέλουν να συγχωνεύσουν; Την μιζέρια μας;
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η δημόσια Υγεία νοσεί, οι ελλείψεις είναι πάρα πολλές τόσο σε βασικά υλικά ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού όσο και σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, ενώ η αντιμετώπιση και οι λύσεις που προβλέπονται κάθε φορά μάλλον κινήσεις εντυπωσιασμού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και όχι επίλυσης των ίδιων των προβλημάτων. Στα νοσοκομεία που εφημερεύουν η αναμονή για την εξέταση ασθενών φτάνει τις 8 ώρες ενώ οι συνοδοί μεταφέρουν και φορεία με τους ασθενείς τους λόγω της έλλειψης τραυματιοφορέων. Σε πολλά μεγάλα νησιά μας δεν υπάρχουν καν γιατροί σε πολλές ειδικότητες. Έτσι λοιπόν διακυβεύεται η υγεία των πολιτών με αποκορύφωμα τα τελευταία χρόνια που βγήκε σε διαθεσιμότητα πολύτιμο σε αριθμό προσωπικό πάνω σε μία από τις δυσκολότερες συγκυρίες υγείας του αιώνα. Το κρατικό σύστημα υγείας μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υπάρχουσες ανάγκες και βάζει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Συγκεκριμένα εδώ και αρκετά χρόνια μάλιστα από σχετική έρευνα της ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων) έχουμε τα εξής συμπεράσματα:
- Διοικητικοί υπάλληλοι χωρίς καμία ειδίκευση “βαπτίζονται” επαγγελματίες νοσηλευτές προκειμένου να κάνουν τη διαλογή των ασθενών ανά περιστατικό. Οι γιατροί στα ΤΕΠ σε νοσοκομεία εκτός των μεγάλων πόλεων είναι συνήθως Αγροτικοί ή γιατροί ειδικοτήτων.
- Οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό αναγκάζουν τους συνοδούς των ασθενών να αναλάβουν καθήκοντα τραυματιοφορέων.
- Οι καθυστερήσεις σε κλήσεις για το ΕΚΑΒ είναι δραματικές.
- Υπάρχει έλλειψη προσωπικού 70%. Οι ελλείψεις σε βασικά αναλώσιμα και σε βασικά ιατρικά μηχανήματα αναγκάζουν τους γιατρούς να ζητήσουν τη μεταφορά ασθενών σε γειτονικά νοσοκομεία με ό,τι κινδύνους εγκυμονεί η μεταφορά τους.
- Ο μέσος όρος αναμονής στα “επείγοντα” είναι από 5 έως 8 ώρες. Στα δημόσια νοσοκομεία της Αττικής από την ώρα που εισέρχεται ο ασθενής στα επείγοντα μέχρι την “πολυπόθητη” εισαγωγή του υπάρχει αναμονή περίπου 12 ώρες.
- Και τέλος η ελλειπής φύλαξη των δημόσιων νοσοκομείων έχει δημιουργήσει περιστατικά αστέγων οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στα εν λόγω τμήματα.
Αλήθεια έχει δοκιμάσει κανείς από αυτούς που διοικεί και αποφασίζει για τον τομέα της δημόσιας υγείας να έρθει σε δημόσιο νοσοκομείο να θεραπευτεί; Έχει φέρει το παιδί του ή τον γονιό του; Γιατί όσες φορές ακούμε για υπουργό και βουλευτή να έχει νοσηλευτεί, πάντα φιγουράρει στην είδηση το όνομα ενός ιδιωτικού νοσοκομείου.. (Α, δεν πάνε σε αυτά που διοικούν οι ίδιοι λοιπόν...)
Ωστόσο η λύση που έχει βρεθεί για την στήριξη του τομέα της υγείας και αναμένεται να δούμε μέσα στο 2023 να πραγματοποιείται είναι οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων στις οποίες αναμένεται να προχωρήσει το υπουργείο με βάση τουλάχιστον το νέο χάρτη υγείας που έχει καταρτιστεί. Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος μάλιστα τονίζει πως δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για δωρεάν υγεία και ισότιμη πρόσβαση, “όταν ένας ασθενής με παθολογικά προβλήματα θα πρέπει να ξενιτεύεται σε άλλο νομό για να νοσηλευθεί. Εάν η κυβέρνηση θέλει να μην διακομίζονται τα περιστατικά στα μεγάλα νοσοκομεία του κέντρου και της περιφέρειας, χρειάζεται να ενισχύσει τα μικρότερα. Πως να χειρουργήσουν τα μικρά νοσοκομεία χωρίς να διαθέτουν διαγνωστικά μηχανήματα, αναισθησιολόγους, χειρουργούς και άλλες απαραίτητες ειδικότητες; Θα φορτώσουν με ράντζα τα μεγάλα νοσοκομεία καταργώντας τα μικρότερα”, καταλήγει.
Και εμείς αναρωτιόμαστε μήπως κάποιος πρέπει να ενημερώσει την κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται για κερδοφόρες επιχειρήσεις αλλά για βασικές κοινωνικές παροχές για τους πολίτες της που θα έπρεπε να υπηρετεί;
Ο πολιτικός φορέας θα αλλάξει ριζικά τον τομέα της υγείας γιατί πάνω από όλα υπηρετεί τον πολίτη και όχι τον εαυτό του, με νοσοκομεία που θα κατασκευαστούν σε περιβάλλον τέτοιο που θα προάγεται η αισθητική σε ύψιστο βαθμό. Κύριο μέλημα της Πολιτείας είναι οι πολίτες της να διαβιώνουν σε ένα περιβάλλον το οποίο να προάγει την υγεία με διατροφή ελληνική- μεσογειακή, με νερό όπως μας το προσφέρει η μητέρα φύση και με καθαρό αέρα. Θα χρηματοδοτήσει επίσης με ό,τι ποσά χρειάζονται για το άνοιγμα των τεράστιων Ελλάνιων θεραπευτικών Τεχνικών. Έτσι θα αναβιώσουν τα θεραπευτήρια σε σύγχρονα Ασκληπιεία στην σωστή τους βάση. Άλλωστε την εποχή των καλύτερων επιστημόνων και φιλοσόφων του κόσμου, έτσι γινόταν!
Σύνταξη: Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
0 Σχόλια