Κυριακή 18/4 στις 12:00 στο πάρκινγκ της Αγίας Τριάδας |
Κάλεσμα σε συνέλευση κατοίκων Ακρωτηρίου και περιηγητών, καθώς και σε συλλογικό περίπατο
– Μια παλιά ιστορία περιφράξεων και καταπάτησης –
Η μονή Γουβερνέτου προέβη σε μια ακόμη επιθετική ενέργεια στην προσπάθεια της να περιφράξει και να ελέγξει την πρόσβαση στο φαράγγι του Αυλακίου το οποίο καταλήγει στην ομώνυμη παραλία. Πρόσφατα τοποθέτησε μια πόρτα στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στο πάρκινγκ έξω από την μονή, με την λογική ότι ο δρόμος αυτός περνάει ανάμεσα από τα χωράφια της μονής, οπότε είναι και ιδιοκτησία της. Με το πρόσχημα μάλιστα ότι αυτή η ενέργεια έχει στόχο να αποτρέψει οικογένειες που κάνουν πεζοπορία στο φαράγγι, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος διασποράς του κορωνοιού, αλλά και για να προστατέψει την περιοχή από σατανιστικές τελετές και χρήση ναρκωτικών ουσιών (1).
Φυσικά η κίνηση αυτή της μονής δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό και εντάσσεται σε μια προσπάθεια χρόνων από μεριάς της να καταπατήσει και να ιδιοποιηθεί το φαράγγι, τις σπηλιές, τον αρχαιολογικό χώρο και την παραλία. Καθώς το μονοπάτι για όλα τα παραπάνω περνάει για λίγα μετρά από τον περίβολο της μονής, αρχικά η μονή περιέφραξε την αυλή, τοποθετώντας όμως δυο πόρτες ώστε να είναι προσβάσιμο το μονοπάτι. Στην συνέχεια τοποθέτησε και ένα φυλάκιο διπλά στην πόρτα, πραγματοποιώντας όχι μόνο ελέγχους για την ευπρέπεια των επισκεπτών, αλλά έφτασε και στο σημείο να ζητάει χρήματα για την είσοδο από όσους δεν έμοιαζαν με ντόπιους και προφανώς δεν ήξεραν περί τίνος πρόκειται. Ήδη από το 2013, κυκλοφορούν καταγγελίες στον τοπικό τύπο, κάποιες εκ των οποίων έχουν φτάσει και στην αστυνομία, ότι μοναχοί βρίζουν και τραμπουκίζουν επισκέπτες, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να τους κατακρατούν παράνομα μέσα στο μοναστήρι και να προσπαθούν να τους αφαιρέσουν τις πινακίδες από τα αυτοκίνητα. (2)
– Σε ποιόν ανήκουν τα φαράγγια, οι σπηλιές, οι αρχαιολογικοί χώροι και οι παραλίες ; –
Η απάντηση μπορεί να είναι αυτονόητη, παρ΄ όλα αυτά το κεκτημένο δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, τα βουνά, τα φαράγγια και κάθε λογής τόπο ιδιαίτερης φυσικής και πολιτιστικής αξίας είναι ένα καθημερινό διακύβευμα απέναντι στο κράτος, στα αφεντικά αλλά και στους μοναχούς. Η συγκεκριμένη μονή έχει μακρά και σκοτεινή ιστορία σε σχέση με τις κτήσεις της, συνδέοντας αποτελεσματικά την φεουδαρχία με τον καπιταλισμό, δημιουργώντας το παράλογο σύμπαν της.
Η μακρά αυτή ιστορία της ξεκινάει κατά την ενετοκρατία της Κρήτης, οπότε κτίζεται σαν καθολική μονή, ενώ αργότερα με την οθωμανική κυριαρχία στο νησί και την φυγή των Ενετών παραχωρείται στην ορθόδοξη εκκλησία μαζί με τις μεγάλες αγροτικές εκτάσεις και εγκαταστάσεις που διέθετε. Αυτή είναι και η εποχή που επικαλείται η μονή, ώστε να στοιχειοθετήσει την ιδιοκτησία της στην περιοχή. Επιστρέφοντας όμως στο σήμερα, η μονή ισχυρίζεται ανοιχτά ότι είναι ο αποκλειστικός ιδιοκτήτης του μισού τουλάχιστον ακρωτηρίου και ότι οι κάτοικοι του είναι καταπατητές.
Φτάνει μάλιστα στο σημείο να διεκδικεί την ιδιοκτησία του φαραγγιού του Καθολικού, μαζί με τις σπηλιές που διαθέτει και τα ερείπια των ενετικών κτισμάτων στην κοίτη του, αλλά και την παραλία, καθώς το μονοπάτι που οδηγεί σε αυτά περνάει μέσα από την μονή.
– Μονή Γουβερνέτου | μια κερδοφόρα επιχείρηση –
Η μονή Γουβερνέτου λοιπόν, έχει αποκτήσει κατά την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας τεράστιες εκτάσεις αγροτικής γης και σήμερα διεκδικεί την αποκλειστική ιδιοκτησία σε ένα μεγάλο κομμάτι της φύσης του Ακρωτηρίου. Τώρα είναι η ώρα του ηγούμενου να αναλάβει το ρόλο του C.E.O. και των μοναχών το ρολό του διοικητικού συμβουλίου σε μια μεγάλη επιχείρηση.
Η επιχείρηση αυτή περιλαμβάνει τεράστιους ελαιώνες που η μονή εκμεταλλεύεται νοικιάζοντας τους και εισπράττοντας τα ενοίκια, ενώ πρόσφατα έκλεισε άλλο ένα επικερδές ντιλ με ένα από τα πιο γνωστά οινοποιεία των Χανίων, το οποίο νοίκιασε περίπου 20 στρ. από τα αμπέλια της μονής για 25 χρόνια. Μάλιστα, εντός αυτών των εκτάσεων, υπάρχει μια τεράστια παλιά αγροικία με οινοποιείο, ελαιοτριβείο και αλλά κτίσματα διαμονής γύρω από ένα μεγάλο αίθριο, δείγμα ενετικής αρχιτεκτονικής.
0 Σχόλια